SP 3 im. M. Kopernika w Łaziskach Górnych

Strona o programowaniu w języku LOGO

Zadania do samodzielnego rozwiązania

Proste rysunki

Zdefiniuj procedury wykonujące poniższe figury.

Domek

kowadło

Motyw ze schodkiem

Wzorek

Zdefiniuj procedury wykonujące poniższe figury.
Przeczytaj w dziale „Sterowanie żółwiem”, jak żółw zamalowuje zamknięte obszary go otaczające.

Pawie oczko

Napisz procedurę pawie.oczko z parametrem :promień. Promień największego okręgu wynosi 100, a kolejnych jest zawsze mniejszy o 10.
Wskazówka: Wykorzystaj procedurę rysowania okręgu, jako wielokąta o 36-ciu bokach.
Gotową procedurę znajdziesz w dziale „Gwiazdy i rozety”.
W procedurze wykorzystaj rekurencję lub iterację.

Młyn

Napisz procedurę MłYN z parametrami: :n i :promień. Promień największego okręgu wynosi 150, a średnica mniejszych kół jest 5x mniejsza.
Parametr :n to ilość kół na obwodzie młyna.
Wskazówka: Kolor wypełnienia kół ustal poprzez funkcję jld. Aby koło było zamalowane, nalezy wykonać polecenie ustalWzórMal 0.


młyn 12 150

Kwiat

Napisz procedurę kwiat która narysujesz kwiatek, jak na rysunku po prawej.

Zastosuj metodę wstępującą tworzenia procedur (od szczegółu do ogólu).

łuk → płatek → trzy.płatki → kwiat

Wykorzystaj procedury łuk i płatek, które znajdują się poniżej.


oto łuk

 powtórz 6 [np 20 pw 10]

już


oto płatek

 powtórz 2 [łuk pw 120]

już

Na koniec jesli potrafisz – spraw aby, kwiat nabrał barw.
Wskazówka: Wykorzystaj w tym celu polecenie piewotne wielokąt.

Ul

Zdefiniuj zestaw procedur, które wraz z procedurą główna ul umożliwią sporządzenie rysunku ula, jak po prawej. Dobór wymiarów pozostawiam Tobie. Weż pod uwagę rozmiar strony.


oto ul

 ściana

 dach

 nogi

 okienko

 już

Do przesuwania żółwia pomiędzy ścianą, a okienkiem użyj procedury pomocniczej przesuń. Możesz też wykorzytać istniejącą procedurę hop, którą znajdziesz w zakładce „Procedury”.

Lokomotywa

Zdefiniuj procedurę rysującą figurę przedstawioną na poniższym rysunku.

Okręgi

Zdefiniuj procedury rysujące figury przedstawione na poniższych rysunkach.

Funkcje – łączenie oprów elektrycznych

Fizyka

Podczas omawiania budowy prostych obwodów elektrycznych poznałeś dwa różne sposoby łączenia elementów obwodu: szeregowo i równolegle. W szczególności można tak łączyć oporniki. Czasami tworzą one bardzo skomplikowane układy, ale zawsze można znaleźć pojedynczy równoważny opór, tzw. opór zastępczy. Podłączenie tego oporu zamiast układu oporników nie może zmienić napięcia na jego końcach ani natężenia prądu płynącego w głównej gałęzi.

Połączenie szeregowe

Połączenie równoległe

Zarówno połaczenie szeegowe, jak i równolwgłe oporników R₁ i R₂ mozna zastapić oporem zaśtępczym R_x ja na rysunku niżej.

Zadanie 1

Napisz dwie funkcje: RxSzeregowe i RxRownolegle, zależne od parametrów R1 i R2, które obliczają opór zastępczy obwodu.

Zadanie 2

Napisz uniwersalną funkcję Rx, zależną od parametrów R1, R2 i rodzaj_polaczenia, która obliczy opór zastępczy obwodu.

Argument rodzaj_polaczenia będzie przyjmował tylko dwie wartości: 1 dla połaczenia szeregowego i 2 dla połączenia równoległego.
Wskazówka: Wykorzystaj funkcję warunkową jeżeli, która sprawdzi czy połaczenie jest szeregowe czy równoległe i w zależności od typu obliczy wynik według odpowiedniego wzoru.